Ik zit op een antieke stoel, ooit voor 50 gulden gescoord bij de ARM in Utrecht en tik op mijn raar-ergonomische toetsenbord dat ik al 10 jaar bezit. Ik heb net in een klimhal geklommen, en zit in een kamer met een mooie, donkere houten vloer. Als ik het niet meer weet, neem ik nog een slokje van mijn bier. "Nothing changes, really", aldus de wijsheid van een whisky reclame.

Afgelopen donderdag is mijn zeevracht uit Nederland gearriveerd. Drie doosjes met prullaria, een twintigtal dozen vol kookgerei, en een superdeluxe hybride fiets -in BH tamelijk nutteloos. Een nostalgisch moment, want het waren niet alleen mijn spullen die arriveerden. De verhuizers pakten ook keurig het spinrag, het plakkerige vet op mijn pannen, en de dikke stoflagen uit.

Nu ik enige maanden in diverse hotels heb geleefd realiseer ik me pas: thuis is de plek waar je je chaos terugvindt zoals je hem hebt achtergelaten. De nostalgie was van korte duur. Mijn locale chaperon probeert me niet alleen te koppelen aan een levenspartner, maar hij heeft me ook een degelijke werkster geregeld. Voor een luttel bedrag komt deze jongedame eens per week schoonmaken, en vandaag had ze een dankbare taak aan mijn Nederlandse inboedel. Mijn pannen en snuisterijen glimmen als nooit te voren, en alles is zowaar logisch opgeborgen in mijn vele laatjes en kastjes.

Excuses aan mijn lezers is op zijn plaats. De afgelopen maand was hectisch. Het begon met de logistieke operatie van verhuizen van een hotel naar een leeg appartement (tip voor het nageslacht: het bed is misschien het allerbelangrijkst, maar vergeet het beddegoed niet) en het arriveren van de luchtvracht (toeters en nog meer computers).

Eind april en mei heb ik meegedaan aan het Jetset leven van een Google medewerker. Eerst een paar daagjes naar FISL in Porto Alegre (zuid-Brazilie). FISL is de Vrije Software conferentie waar ik vorig jaar was geworven, dus in zekere zin was ik een mascotte.

Dan naar New York, samen met twee collega's. Alle medewerkers van Google Brazil worden met dezelfde opdracht naar het kantoor in NY gestuurd: zet in 2 weken een zoekmachine in elkaar voor het Braziliaanse internet. Dat is in theorie een eitje, maar de praktijk is weerbarstiger. Na 3 weken ploeteren hadden we slechts diverse halfbakken stukken zoekmachine vergaard, maar waren we ook een stuk wijzer, en -nog belangrijker- hadden we diverse collega's ontmoet in onze zoektocht naar inzicht.

Het NY kantoor is een belevenis. In BH proberen we ook een "Googly" te zijn. Dat betekent: felle kleuren, lavalampen en een hoekje met zowel een Playstation als een Wii. In een groot kantoor zoals dat in New York kan je het echte werk zien. Een restaurant dat iedere dag gerechten serveert in de trant van Eendeborst gevuld met pistache noten, Gegrilde tonijn carpaccio op blini's en Ravioli gevuld met
krab.

In onze hoek van het gebouw was een uitgebreide voorraad met Lego. 's-Avonds sleutelden lego-fanaten aan modellen. Op de foto zie je een model van ons gebouw. Een paar avonden terug zat er een lego-konijntje waar in het echt het terras was (nu: 2 lego poppetjes), zodat er op de mailing lijsten direct stemmen opgingen een gigantisch opblaaskonijn aan te schaffen, zodat de realiteit het model zou weerspiegelen

Het gebouw van Google NY was ooit een opslagruimte van de NY Port Authority, en is het grootste gebouw van Manhattan. Het neemt een volledig huizenblok in beslag. Dat verklaart de stepjes; die doen eerst kinderlijk aan, maar als je vaak aan de andere kant van het gebouw moet zijn, blijken ze extreem handig.

Ook New York valt mee. Mijn laatste bezoek zat ik toeristische centrum, middenin de zomerse openlucht sauna onder de eeuwige Neon lampen. Deze keer zat ik 1500m zuidelijker, een enorm verschil. De bomen droegen bloesem, en werden verlicht en verwarmd door een mei-zonnetje.

De Jetset maand eindigde met een bedrijfsuitje. Om de teamgeest aan te scherpen en de twee afdelingen (Engineering in Belo en Verkoop in Sao Paulo) tot een hechter geheel te smeden, werden we op kosten van de zaak twee dagen in de watten gelegd in een ClubMed (een Center Parcs in het kwadraat) nabij Rio de Janeiro. Recreatieve tochtjes naar Ilha Grande werden afgewisseld met educatieve sessies, waar de nerds (programmeurs) meer inzicht kregen in het wel en wee van de overhemden (verkopers) en vice versa. Tijdens de feesten 's-avonds heeft ondergetekende Belo Horizonte op de kaart gezet, zowel met mijn rubberen dansstijl alswel met mijn inspanningen om nader te integreren met de collega's uit SP.